Γιώργος Συνεφάκης Πρόεδρος του ΙΚΤΙΝΟΣ (Συλλόγου αποφοίτων 2ου Γυμνασίου-Λυκείου Θεσσαλονίκης) Για τον Κώστα Βουτσά

Γιώργος Συνεφάκης

Πρόεδρος του ΙΚΤΙΝΟΣ (Συλλόγου αποφοίτων 2^ου Γυμνασίου-Λυκείου Θεσσαλονίκης)

Για τον Κώστα Βουτσά

Νοιώθει κανείς αμηχανία να πει μόνο δυό λόγια για ένα ιερό τέρας της σκηνής και του πλατώ, όπως είναι ο Κώστας Βουτσάς. Και πώς να κλείσεις μέσα σε δυό λόγια 60 και πλέον χρόνια μάχιμου θεάτρου και κινηματογράφου;

Θα προσπαθήσω να είμαι πολύ συνοπτικός πάντως στον χαιρετισμό μου.

Ο Κώστας Βουτσάς, εκτός από το μεγαλύτερο προσόν του, που είναι να είναι απόφοιτος του Σχολείου μας, είναι και ένας ηθοποιός φτιαγμένος από γνήσια λαϊκή στόφα, διέπεται από μία αμεσότητα λόγου, από μία εκφραστική ευφράδεια αλλά όχι φλυαρία, από μία πληθωρική κινητικότητα, από μία μεγάλη ερμηνευτική ευχέρεια, από μία εφευρετική παραστατικότητα.

Ο Κώστας Βουτσάς δεν ήταν ποτέ το πρότυπο του σταρ του ερωτικού πάθους της εποχής του. Κατά βάση τους σατύριζε και τους ειρωνεύονταν αυτούς τους ήρωες ως καρικατούρα τους. Ο Κώστας Βουτσάς ανήκει στους αντιήρωες, όπου προέχει η αφέλεια, η αθωότητα, το αίσθημα της οικειότητας, της κοινωνικής θαλπωρής. Οι ρόλοι του είναι κατά κόρον εκείνοι του θύματος και του αποδιοπομπαίου τράγου. Δημιουργεί μία γλαφυρή σύγχυση πάντα, μεταξύ της αστειότητας και της τραγικότητας, μεταξύ του τρυφερού αυτοσαρκασμού και του υποκριτικού ηθικοπλαστικού λόγου.

Ο Κώστας Βουτσάς ερμήνευσε πικάντικα και φαιδρά πρόσωπα, αλλά πάντα διατήρησε ένα μέτρο στη χάραξη της ανθρώπινης συμπεριφοράς, με περιορισμένες εκρήξεις σπασμωδικότητας και με μία τρυφερότητα λαϊκή που συνεπαίρνει και συγκινεί. Ο Κώστας Βουτσάς δημιούργησε με το ένστικτό του και προσέφερε μία διαχρονική κοινωνική ευθυμία, απέναντι σε ένα διαχρονικό κοινό, με γούστα και κριτήρια που μεταβάλλονταν διαρκώς κατά τη διάρκεια της υπερεξηκονταετούς θητείας του στο θέατρο, στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση, αφού μεταβάλλονταν και οι γενεές των θεατών και θαυμαστών του.

Ο Κώστας Βουτσάς όμως, είναι μία πολυσχιδής προσωπικότητα. Δεν είναι μόνον ο κωμικός Βουτσάς. Ο άνθρωπος για του οποίου το υποκριτικό στίγμα γράφτηκαν ειδικοί ρόλοι από σεναριογράφους της μεταπολεμικής φαρσοκωμωδίας, υπήρξε ικανότατος και σε άλλου ύφους παραστάσεις, όπου υποδύθηκε με μεγάλη επιτυχία και ρόλους εγκεφαλικούς. Δεν είναι τυχαίο το 1^ο βραβείο του φεστιβάλ κινηματογράφου το 1984 για την ταινία του Βασίλη Βαφέα «Ο έρωτας του Οδυσσέα», ή οι «Θεσμοφοριάζουσες» το 1985 στο Ηρώδειο, ή η τηλεταινία Κρουαζιέρα στον Παράδεισο» του Παύλου Τάσιου το 1986. Υπηρέτησε ως λαοφιλής πρωτοκλασάτος κωμικός, τον Αριστοφάνη, τον Μολιέρο και όχι μόνον. Τα λόγια του Βασίλη Βαφέα για τον Βουτσά, νομίζω τα λένε όλα: «Ο λόγος του Βουτσά είναι το κορμί του και το κλειδί στην ερμηνεία του είναι η κίνησή του».

Ο Κώστας Βουτσάς χάρισε άφθονο γέλιο στον κόσμο, σε εποχές που όχι μόνο το γέλιο, αλλά ούτε ακόμη και το χαμόγελο δεν περίσσευε. Και ο κόσμος του έδωσε ως αντίδωρο, το πηγαίο του χειροκρότημα και την αγάπη του.

Τελικά όμως κύριε Κώστα Βουτσά, καταφέρατε κάτι πολύ δύσκολο. Καταφέρατε να μην σας αγαπάμε επειδή μας κάνετε να γελάμε, ούτε μας κάνετε να γελάμε, επειδή σας αγαπάμε. Μας κάνετε να νοιώθουμε ότι είστε ένας δικός μας άνθρωπος, ένα πολύ οικείο μας πρόσωπο, ένας δικός μας αγαπητός συγγενής.

Καταφέρατε να μας κάνετε καί να σας αγαπάμε καί να γελάμε.

Κι αυτό είναι νομίζω μια μεγάλη καταξίωση σε μια εποχή, όπου όλα είναι εφήμερα και αναλώσιμα. Εκεί όπου η μνήμη δεν περισσεύει για κανέναν, εσείς έχετε αποτυπωθεί ανεξίτηλα στη μνήμη του κόσμου, έχετε περάσει πλέον στη σφαίρα του κλασσικού, εκεί όπου κανείς δεν σας ξεχνάει και κανείς δεν θα σας ξεχάσει ποτέ.

Λόγος στην κοπή πίτας 2014 του ΙΚΤΙΝΟΥ

Γιώργος Συνεφάκης, Πρόεδρος του ‘ΙΚΤΙΝΟΣ’

Λόγος στην κοπή πίτας 2014 του ΙΚΤΙΝΟΥ - Θεσσαλονίκη, 26 Ιανουαρίου 2014

Αγαπητές και αγαπητοί συναπόφοιτοι, αγαπητές και αγαπητοί γονείς και παιδιά, αξιότιμοι καθηγητές, φίλες και φίλοι του 2^ου Γυμνασίου-Λυκείου Θεσσαλονίκης ‘ΙΚΤΙΝΟΣ’, κυρίες και κύριοι.

Καλωσήρθατε στην εκδήλωση για την 2^η κοπή της πίτας των Αποφοίτων του Σχολείου μας.

Η μοίρα η καλή, μας όρισε εμάς του Δ.Σ. του ΙΚΤΙΝΟΥ και εμένα προσωπικά, να τον διοικούμε, από τον Οκτώβριο του 2012 που τον δημιουργήσαμε, έως τον Οκτώβριο του 2015. Εμείς λοιπόν είμαστε οι τυχεροί που θα επιληφθούμε του εορτασμού των 100 χρόνων από την ίδρυση του Σχολείου μας το 1914, διότι το Σχολείο μας ιδρύθηκε 2 χρόνια μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, ως η πρώτη σχολική και ουσιαστικά εθνική εκπαιδευτική μονάδα της πόλης μας.

Ξεκινήσαμε τη θητεία μας με στόχο ο ΙΚΤΙΝΟΣ να συμβάλλει ενεργά και με όλες του τις δυνάμεις στη μορφωτική, πολιτιστική και εκπαιδευτική αναβάθμιση του Σχολείου μας, αξιοποιώντας στο έπακρο το δυναμικό των μελών του Συλλόγου. Ξεκινήσαμε τη θητεία μας με στόχο ο ΙΚΤΙΝΟΣ να κινηθεί δυναμικά προς πάσα κατεύθυνση, ώστε το Σχολείο μας να αποτελέσει έναν μεγάλης εμβέλειας πολιτιστικό πυρήνα της πόλης μας, τιμώντας και συνεχίζοντας την παράδοση των 100 χρόνων αδιάλειπτης παρουσίας του στην εκπαίδευση και μόρφωση των παιδιών της Θεσσαλονίκης.

Από αυτό το Σχολείο, από αυτό το αναπόσπαστο στοιχείο της νεότερης ιστορίας της πόλης μας, έχουν αποφοιτήσει διαχρονικά μεγάλες μορφές της Τέχνης, της Επιστήμης, του Πολιτισμού και της εν γένει Κοινωνικής Ζωής και Προσφοράς προς την Πατρίδα μας. Αναφέρω ενδεικτικά, από τους χιλιάδες αποφοίτους μας, τα ονόματα των αείμνηστων Μανώλη Ανδρόνικου, Μ. Καραγάτση, Γιώργου Βαφόπουλου, Τάκη Βαρβιτσιώτη, Απόστολου Βακαλόπουλου, Παναγιώτη Σπύρου και άλλων πρωτοπόρων διαμορφωτών της σύγχρονης Ελλάδας. Από τους εν ζωή και γεμάτους ενέργεια, ενδεικτικά τους Ντίνο Χριστιανόπουλο, Δημήτρη Παντερμαλή, Γιώργο Αναστασιάδη, Κώστα Βουτσά και πολλούς άλλους, ων ουκ έστιν αριθμός. Εκατοντάδες πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, πεφωτισμένοι άνθρωποι, επιστήμονες που προσέφεραν και προσφέρουν στην κοινωνία γνώση και πολιτισμό, χιλιάδες καταξιωμένοι πολίτες σε κάθε χώρο και έκφανση της κοινωνικής, οικονομικής, πολιτιστικής και πολιτικής ζωής αυτού του τόπου, σ’ αυτό τον χώρο φοίτησαν, αποφοίτησαν και συνέβαλαν στη διαμόρφωση της σύγχρονης Θεσσαλονίκης, της Ελλάδας και παντού στον κόσμο όλο.

100 χρόνια λοιπόν παρουσίας στην πόλη μας. 100 χρόνια ταυτισμένα με την ιστορία της Θεσσαλονίκης, με αυτό το σταυροδρόμι των πολιτισμών, με αυτή την όσμωση των φυλών, με αυτή την πολυπολιτισμική πόλη. 100 χρόνια συνυφασμένα με τις λύπες και τις χαρές της πόλης μας, με τους καημούς και τα κέφια της, με τους αναστεναγμούς και τα χαμόγελά της. 100 χρόνια με πληγές, με πυρκαγιές, με προσφυγιές, με Μάηδες, με πολέμους, με Κατοχή, με εκτοπισμούς, με Γεντί Κουλέ, με Λαμπράκηδες, με χούντες, με κακουχίες, με σεισμούς. Όμως και 100 χρόνια με όμορφες στιγμές, με ευφορία, με Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, με Διεθνή Έκθεση, με ανοικοδόμηση, με Κρατικό Θέατρο, με ανάπτυξη, με πολιτισμό, με ανακάλυψη της Βεργίνας, με τα ρεμπέτικα του Τσιτσάνη, με τον φλοίσβο του Θερμαϊκού, με φόντο το βουνό των Θεών, τον Όλυμπο. Και πάντα κάτω από τη σκιά του Λευκού Πύργου να μας δροσίζει.

Μαζί με την πόλη και το Σχολείο με τους μαθητές του. Γενιές που κάναν μάθημα στα υπόγεια της ΧΑΝΘ, γενιές που κάναν μάθημα στην Αγιά Σοφιά, γενιές που κάναν μάθημα στην Οικοκυρική, γενιές που ταλαιπωρήθηκαν, γενιές που πρωτοχάρηκαν το Σχολείο το σημερινό από το 1933 και δάνειζαν τις αίθουσές του και σε μεταγενέστερα σχολεία, γενιές μαθητών που μορφώθηκαν, που διακρίθηκαν, που πρόκοψαν. Όλοι μάθαν γράμματα. Κάποιοι μεγαλούργησαν, οι άλλοι στελέχωσαν την πόλη και την χώρα, φτιάξανε τη ραχοκοκκαλιά της οικονομίας της, της διοίκησής της, της εκπαίδευσής της, της παιδείας της, του πολιτισμού της, της μουσικής και των τεχνών της.

Ο Γιώργος Μουμουζιάς τους μέτρησε όλους τους απόφοιτους, έναν προς έναν. 9.083 άτομα επακριβώς. Μια μικρή πόλη.

Και σήμερα, εμείς όλοι, γιορτάζουμε τα 100 χρόνια του Σχολείου μας και τιμούμε τη μνήμη των τεθνεώτων αποφοιτησάντων και τις μνήμες τις όμορφες των μαθητικών μας χρόνων, ημών των ζωντανών συναποφοίτων. Τιμούμε με παράπονο τα 80 χρόνια μοναξιάς του κτιρίου μας που κανείς αρμόδιος, είτε υπουργός, είτε θεσμικός παράγων εν γένει, δεν αξιώθηκε, δεν καταδέχθηκε ή δεν ενέσκηψε στο να το διατηρήσει, να το αναδείξει και να το ξανακάνει κόσμημα, αυτό το πρότυπο και πρωτοποριακό για την εποχή του κτίριο του Νικολάου Μητσάκη, που δεσπόζει στην καρδιά της Θεσσαλονίκης, αλλά φθίνει μέρα με την ημέρα.

Τιμούμε αυτά τα 100 χρόνια αυτού του Σχολείου, θέλοντας να δείξουμε και να αποδείξουμε στους παλιούς ότι «Άμες δε γ’ εσσόμεθα πολλώ κάρρονες», θέλοντας να γιορτάσουμε αυτά τα γενέθλια με έναν τρόπο που να συνάδει όσο το δυνατόν περισσότερο στην πολυποίκιλη καρποφορία της γνώσης που λάβαμε, αξιοποιώντας τις ειδικότητες και τις δεξιότητες των κατά καιρούς αποφοίτων του Σχολείου μας και μόνον αυτών.

Τιμούμε αυτά τα 100^α γενέθλια του Σχολείου μας, έχοντας προγραμματίσει μία σειρά από μεγάλες εκδηλώσεις καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους (κοντσέρτα, συναυλίες, διαλέξεις, απότιση φόρου τιμής σε διάσημους αποφοίτους, συνέδριο, αθλητικές εκδηλώσεις κλπ.), τις οποίες και βλέπετε αναλυτικά στο φυλλάδιο του προγράμματος, εκδηλώσεις αντάξιες των κατά καιρούς αποφοίτων του.

Τελικά, τιμούμε τις μνήμες μας, που είναι οι μανάδες της σοφίας κατά τον Αισχύλο, οι σωτηρίες των αισθήσεών μας κατά τον Πλάτωνα, οι βίγλες τις αψηλές στα φρένα μας κατά τον Νίκο Καζαντζάκη. Τιμούμε τις μνήμες μας, δηλαδή την ιδιωτική λογοτεχνία του καθενός από εμάς.

Τιμούμε τα χρόνια της μορφωτικής μας δομής, τιμούμε τα χρόνια της άνθισής μας ως ανθρώπων, τιμούμε τα χρόνια της τρυφεράδας μας τελικά. Της εφηβικής και της ανθρώπινης.

Αγαπητές και αγαπητοί συναπόφοιτοι, αγαπητές και αγαπητοί γονείς και παιδιά, αξιότιμοι καθηγητές, φίλες και φίλοι του 2^ου Γυμνασίου-Λυκείου Θεσσαλονίκης ‘ΙΚΤΙΝΟΣ’, κυρίες και κύριοι.

Σας ευχόμαστε ολόψυχα Καλή Χρονιά, με υγεία και ευτυχία, προσωπική και οικογενειακή και σας ευχαριστούμε θερμά που μας τιμήσατε με την παρουσία σας σήμερα εδώ, στην κοπή της πίτας μας.

Χρόνια Πολλά του πολλά του Σχολειού μας και να τα χιλιάσει.

Χρόνια Πολλά από καρδιάς σε όλους μας και πάντα με υγεία.

Σας ευχαριστούμε θερμά

Eκδήλωση για την 1η κοπή της πίτας των Αποφοίτων του 2ου Γυμνασίου-Λυκείου Θεσσαλονίκης

Θεσσαλονίκη, 27 Ιανουαρίου 2013

Γιώργος Συνεφάκης, Πρόεδρος του ‘ΙΚΤΙΝΟΣ’

Αγαπητές και αγαπητοί συναπόφοιτοι, αγαπητές και αγαπητοί γονείς και παιδιά, φίλες και φίλοι του 2^ου Γυμνασίου-Λυκείου Θεσσαλονίκης ‘ΙΚΤΙΝΟΣ’, κυρίες και κύριοι.

Καλωσήρθατε στην εκδήλωση για την 1^η κοπή της πίτας των Αποφοίτων του Σχολείου μας.

Η μοίρα η καλή με όρισε εμένα να εκφωνήσω τον 1^ο λόγο στην 1^η δημόσια εμφάνιση του ΙΚΤΙΝΟΥ και αυτό το θεωρώ μεγάλη μου τιμή.

Εδώ και 3 μήνες ιδρύθηκε ο Σύλλογος Αποφοίτων του Σχολείου μας και του δώσαμε το συμβολικό όνομα ΙΚΤΙΝΟΣ. Βλέπετε, καμιά φορά η ιστορία δεν παράγει συγκυριακά αποτελέσματα. Η οδός Σχολείων, όπως αρχικά λεγόταν ο δρόμος, μετονομάστηκε εδώ και πολλά χρόνια σε οδό Ικτίνου, παίρνοντας το όνομα του διασημότερου αρχιτέκτονα όλων των εποχών, του δημιουργού ενός από τα 7 θαύματα του αρχαίου κόσμου, του Παρθενώνα και του συμπλέγματος της Ακρόπολης των Αθηνών, που από τον Χρυσό Αιώνα του Περικλέους έως σήμερα και για πάντα, θα είναι σύμβολο της αρμονίας, της χρυσής τομής και της υπέρτατης ανθρώπινης επινόησης και δημιουργίας. Τι φυσικότερο λοιπόν, ο Σύλλογός μας να πάρει το όνομα του Ικτίνου, σηματοδοτώντας έτσι μια άρρηκτη σχέση με το Σχολειό μας.

Εδώ και 3 μήνες λοιπόν, ιδρύθηκε ο Σύλλογος Αποφοίτων του Σχολείου μας. Το 1^ο Διοικητικό μας Συμβούλιο ξεκίνησε τη θητεία του με μία ορμέμφυτη διάθεση να συμβάλλει ενεργά και με όλες του τις δυνάμεις στη μορφωτική, πολιτιστική και εκπαιδευτική αναβάθμιση του Σχολείου μας, αξιοποιώντας στο έπακρο το δυναμικό των μελών του Συλλόγου. Θέλει να κινηθεί δυναμικά προς πάσα κατεύθυνση, ώστε το Σχολείο μας να αποτελέσει έναν μεγάλης εμβέλειας πολιτιστικό πυρήνα της πόλης μας, τιμώντας και συνεχίζοντας την παράδοση των 99 χρόνων αδιάλειπτης παρουσίας του (από το 1914 ως η πρώτη εκπαιδευτική δευτεροβάθμια μονάδα μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης) στην εκπαίδευση και μόρφωση των παιδιών της Θεσσαλονίκης.

Από αυτό το Σχολείο, από αυτό το αναπόσπαστο στοιχείο της νεότερης ιστορίας της πόλης μας, έχουν αποφοιτήσει διαχρονικά μεγάλες μορφές της Τέχνης, της Επιστήμης, του Πολιτισμού και της εν γένει Κοινωνικής Ζωής και Προσφοράς προς την Πατρίδα μας. Αναφέρω ενδεικτικά, από τους χιλιάδες αποφοίτους μας, τα ονόματα των αείμνηστων Μανώλη Ανδρόνικου, Μ. Καραγάτση, Γιώργου Βαφόπουλου, Τάκη Βαρβιτσιώτη, Απόστολου Βακαλόπουλου, Παναγιώτη Σπύρου και άλλων πρωτοπόρων διαμορφωτών της σύγχρονης Ελλάδας. Από τους εν ζωή και γεμάτους ενέργεια, ενδεικτικά τους Ντίνο Χριστιανόπουλο, Δημήτρη Παντερμαλή, Κώστα Βουτσά και πολλούς άλλους, ων ουκ έστιν αριθμός. Εκατοντάδες πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, πεφωτισμένοι άνθρωποι, επιστήμονες που προσέφεραν και προσφέρουν στην κοινωνία γνώση και πολιτισμό, χιλιάδες καταξιωμένοι πολίτες σε κάθε χώρο και έκφανση της κοινωνικής, οικονομικής, πολιτιστικής και πολιτικής ζωής αυτού του τόπου, σ’ αυτό τον χώρο φοίτησαν, αποφοίτησαν και συνέβαλαν στη διαμόρφωση της σύγχρονης Θεσσαλονίκης, της Ελλάδας και παντού στον κόσμο όλο.

Εμείς, ως απόφοιτοι -κι αυτός είναι ο λόγος ύπαρξης μας-, νοιώθουμε την υποχρέωση να σταθούμε αρωγοί δίπλα στους μαθητές και τους καθηγητές του Σχολείου, να στηρίξουμε τις προσπάθειές τους αντίστοιχα, τόσο για την απόκτηση, όσο και τη μετάδοση της Γνώσης, της Γνώσης με το Γ κεφαλαίο, ώστε αυτή να μετουσιωθεί αργότερα στην κοινωνία σε πράξεις και έργο θετικό, εποικοδομητικό και ωφέλιμο για τους πολίτες της πόλης και της χώρας μας.

Στις βασικές μας προθέσεις και προτεραιότητες, εντάσσονται:

·      Η πολιτιστική μας προσφορά στην εκπαίδευση των παιδιών, με διαλέξεις, σεμινάρια, ενημερωτικές ομιλίες από ειδικούς και κάθε άλλο πρόσφορο μέσον που θα συμπληρώνει τις βασικές τους γνώσεις.

·      Η ευαισθητοποίηση των παιδιών στις ιδέες της συλλογικότητας και της κοινωνικής αλληλεγγύης, στη σωστή συμπεριφορά τους προς το περιβάλλον, το άμεσο και το ευρύτερο, το δομημένο και το αδόμητο και γενικά την κοινωνία, καθώς και στην προστασία τους από τους κινδύνους και τις επικίνδυνες σειρήνες και μάστιγες των καιρών μας

·      Η κινητοποίηση με όλα τα μέσα που διαθέτουν τα μέλη και οι φίλοι του Συλλόγου μας για την αναβάθμιση των κτιριακών υποδομών του Σχολείου μας, ώστε η εκπαίδευση των παιδιών να διεξάγεται σε καλύτερο μαθησιακό περιβάλλον, σε ένα κτίριο που σχεδιάστηκε το 1928 από έναν μεγάλο αρχιτέκτονα, τον Νίκο Μητσάκη, κτίριο που θεωρείται ακόμη και σήμερα υπόδειγμα σχολικών εγκαταστάσεων και θεμελιώθηκε από τον τότε Υπουργό παιδείας Γεώργιο Παπανδρέου επί κυβερνήσεως Ελευθερίου Βενιζέλου το 1931.

·      Η Τράπεζα Αίματος, που ήδη δημιουργήσαμε, ανοίγοντας μερίδα με τον τίτλο ‘Απόφοιτοι 2^ου ΙΚΤΙΝΟΣ’ ως ελάχιστο δείγμα κοινωνικής οργάνωσης και συλλογικής προσφοράς, στην οποία ελπίζουμε και πιστεύουμε ότι θα την στηρίξουμε όλοι μας, ως αιμοδότες.

Έχουμε δε σκοπό να συνεχίσουμε σ’ αυτό το πλαίσιο, πιστεύοντας ακράδαντα ότι θα βρούμε ενεργό συμπαραστάτη τους μαθητές και κυρίως τους γονείς τους, τόσο του Β’ Λυκείου, όσο και του Β’ Γυμνασίου, δεδομένου ότι και οι δύο αυτές μονάδες αποτελούν ένα αναπόσπαστο σύνολο εκπαιδευτικής, μορφωτικής και πολιτιστικής πολιτικής, καθώς και τους Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων, όπως επίσης και τις Δημοτικές Αρχές της πόλης μας.

Ήδη ως πρώτη κίνηση κοινωνικής προσφοράς και ως πρώτο δείγμα γραφής, ο ΙΚΤΙΝΟΣ ενίσχυσε χριστουγεννιάτικα -και με διακριτικότητα- με σημαντικές ποσότητες τροφίμων 7 άπορες οικογένειες μαθητών, οι οποίοι φοιτούν στο Σχολείο μας.

Προγραμματίσαμε επίσης για την Δευτέρα 4 Μαρτίου 2013, μία εκδήλωση για να τιμήσουμε τον συναπόφοιτο Ντίνο Χριστιανόπουλο και το έργο του, το πεζό, το ποιητικό και το μελοποιημένο.

Προγραμματίσαμε επίσης μία άλλη εκδήλωση αυτό τον Απρίλιο, για να τιμήσουμε τον συναπόφοιτο Κώστα Βουτσά και το έργο του.

Ο μεγάλος μας στόχος είναι του χρόνου, το 2014, όπου το Σχολείο μας κλείνει 100 χρόνια λειτουργίας, να οργανώσουμε μία μεγάλη επιστημονική και πολιτιστική εκδήλωση, ανάλογη της ιστορίας και της προσφοράς του Σχολείου μας στην πόλη και τον κόσμο.

Αγαπητές και αγαπητοί συναπόφοιτοι, αγαπητές και αγαπητοί γονείς και παιδιά, φίλες και φίλοι του 2^ου Γυμνασίου-Λυκείου Θεσσαλονίκης ‘ΙΚΤΙΝΟΣ’.

Σήμερα δυστυχώς, ζούμε σε μια εποχή όπου η παγκοσμιοποίηση προσπαθεί να επιβάλλει, αν δεν το έχει κάνει ήδη, την οικονομία και την άκριτη κατανάλωση, ως μοναδικό λόγο ύπαρξης μας στη ζωή, να μετατοπίσει στην αφάνεια τις κοινωνικές μας ευαισθησίες, να ομογενοποιήσει τις ιδιαιτερότητες και τα χαρακτηριστικά μας ως λαού και του κάθε λαού, δημιουργώντας κλωνοποιημένα και μεταπρατικά πρότυπα ζωής. Η μόνη μας τελικά αντίσταση είναι η μνήμη μας, γιατί οι άνθρωποι είναι οι μνήμες τους. Δίχως μνήμη, ο άνθρωπος θα ήταν απλώς μία ακόμη ψηφίδα στο μωσαϊκό της πανίδας του κόσμου.

Μνήμη λοιπόν, δηλαδή η ικανότητα του εγκεφάλου να διατηρεί γνώσεις ή εντυπώσεις και να τις ανακαλεί, όταν και όποτε θέλει, για να αναπλάθει πληροφορίες ή εμπειρίες. Μνήμη λοιπόν, η μητέρα της σοφίας κατά τον Αισχύλο, η σωτηρία των αισθήσεων κατά τον Πλάτωνα, η βίγλα η αψηλή στα φρένα μας κατά τον Νίκο Καζαντζάκη, η ιδιωτική λογοτεχνία του κάθε ανθρώπου.

‘Πλημμυρίζουν το χθες

μαγεμένες σκιές,

που ξοπίσω μου γράφουν τροχιά,

με κρατούνε θαρρώ

σαν αλήθειες παλιές

σε λαβύρινθο δέσμιο βαθιά’,

λέει η γραφίδα της Πολυξένης Αδάμ-Βελένη, στιχουργώντας το υπέροχο κομμάτι ‘Στιγμές’ του αείμνηστου Νίκου Παπάζογλου.

Ας ενεργοποιήσουμε λοιπόν όλοι μας αυτές τις μαγεμένες σκιές που μας κρατούν δέσμιους βαθειά, ας ενεργοποιήσουμε αυτή τη βίγλα την αψηλή για το Σχολείο μας, για τα ανεπανάληπτα εφηβικά μας χρόνια, τα γεμάτα χαρές και λύπες, για την εποχή που μεταλάβαμε Γνώση, για την εποχή που ανδρωθήκαμε εμείς οι άνδρες (το Β’ Αρρένων τελείωσα εγώ) και μεγαλώσανε οι μεταγενέστεροι, αγόρια και κορίτσια, για την εποχή που οι πρωτοέρωτές μας ήταν πανσέληνοι, για τα καλύτερά μας χρόνια, τα ανέμελα τελικά, τα χρόνια της τρυφεράδας μας. Ας στηρίξουμε όλοι μας λοιπόν, σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς που περνάμε, το αιωνόβιο αυτό κύτταρο μάθησης και πολιτισμού, με όλες μας τις δυνάμεις, τιμώντας τις μνήμες μας. Η συμμετοχή μας στα κοινά και η έμπρακτη αγάπη για το σχολείο μας, στο οποίο φοιτήσαμε ή αποφοιτήσαμε, σε μια περίοδο όπου οι εποχές, οι μαθητές, οι καθηγητές και τα σχολικά ήθη αλλάζουν διαρκώς, μας δίνει τη δυνατότητα να προσφέρουμε τις γνώσεις μας, τις δεξιότητές μας και γενικότερα ό,τι μπορεί ο καθένας και η κάθε μία από εμάς, για την ανάδειξη και αναβάθμιση του ιστορικού μας Σχολείου, ως ενός εκπαιδευτικού θεσμού που κοσμεί εδώ και έναν αιώνα την πόλη μας.

Κάνουμε έκκληση επίσης στους καθηγητές, να δίνουν πάντα τον καλύτερό τους εαυτό στο λειτούργημα που επιτελούν, να μεταλαμπαδεύσουν στα παιδιά τη Μόρφωση, την Παιδεία, το Ήθος, τον Πολιτισμό και τον Πατριωτισμό. Ο λόγος ύπαρξης των διδασκόντων είναι επειδή υπάρχουν διδασκόμενοι, ανεξάρτητα από όποια βαθμίδα εκπαίδευσης. Αυτά τα νοήματα, είναι για όλους μας, παιδιά, καθηγητές, γονείς, αποφοίτους και πολίτες εν γένει, τα μόνα περιουσιακά στοιχεία που μας έχουν απομείνει ως Έλληνες, είναι η αρχέγονη παρακαταθήκη των προγόνων μας που πρέπει να την τιμήσουμε όλοι. Τελικά είναι οι Αλήθειες μας, που δεν πρέπει να χαθούν εξ αιτίας της κοινωνικής μας ραστώνης, της δημοκρατικής μας τεμπελιάς, της συνειδησιακής μας αγρανάπαυσης και της πατριωτικής μας σκουριάς. Και δεν θα χαθούν.

Αυτός είναι ο λόγος που δημιουργήσαμε τον Σύλλογό μας, τον ΙΚΤΙΝΟ μας. Ο Σύλλογος είναι για όλους όσοι αγάπησαν και αγαπούν το Σχολείο μας, η φωλιά των εφηβικών μας μνημών, της βασικής μας επαφής με τη Γνώση, την Τέχνη και τα Γράμματα και των τρυφερών μας συλλογικών στιγμών.

Στο πνεύμα αυτό, καλούμε όλους τους γονείς και τα παιδιά να συσπειρωθούν γύρω από τον Σύλλογο Αποφοίτων, να προσφέρουν, όπως προανέφερα, τις γνώσεις τους, τις εμπειρίες τους, τις δεξιότητές τους, αλλά κυρίως την αγάπη και τη συμπαράστασή τους σε κάθε εκδήλωση του Συλλόγου μας, σε κάθε ενέργειά του και σε κάθε παρέμβασή του σε όλα τα επίπεδα.

Αγαπητές και αγαπητοί συναπόφοιτοι, αγαπητές και αγαπητοί γονείς και παιδιά, φίλες και φίλοι του 2^ου Γυμνασίου-Λυκείου Θεσσαλονίκης ‘ΙΚΤΙΝΟΣ’, κυρίες και κύριοι

‘Είναι κάτι στιγμές

σα μικρές πινελιές

ζωγραφιάς που δεν έχει τελειώσει,

λείπουν λίγα ακριβά

των χρωμάτων νερά,

για να δώσουν του τόπου τη γνώση’

συνεχίζει και τελειώνει η Πολυξένη Αδάμ-Βελένη. Ας βάλουμε κι εμείς όλοι λοιπόν τη μικρή μας πινελιά για να τελειώσει αυτή η ζωγραφιά, ας προσφέρουμε τα ακριβά νερά των χρωμάτων που λείπουν, για να δώσουμε του τόπου μας, τη Γνώση.

Σας ευχόμαστε ολόψυχα Καλή Χρονιά, με υγεία και ευτυχία, προσωπική και οικογενειακή και σας ευχαριστούμε θερμά που μας τιμήσατε με την παρουσία σας σήμερα εδώ, στην κοπή της πίτας μας.

Χρόνια Πολλά