Γιώργος Συνεφάκης Πρόεδρος του ΙΚΤΙΝΟΣ (Συλλόγου αποφοίτων 2ου Γυμνασίου-Λυκείου Θεσσαλονίκης) Για τον Κώστα Βουτσά

Γιώργος Συνεφάκης

Πρόεδρος του ΙΚΤΙΝΟΣ (Συλλόγου αποφοίτων 2^ου Γυμνασίου-Λυκείου Θεσσαλονίκης)

Για τον Κώστα Βουτσά

Νοιώθει κανείς αμηχανία να πει μόνο δυό λόγια για ένα ιερό τέρας της σκηνής και του πλατώ, όπως είναι ο Κώστας Βουτσάς. Και πώς να κλείσεις μέσα σε δυό λόγια 60 και πλέον χρόνια μάχιμου θεάτρου και κινηματογράφου;

Θα προσπαθήσω να είμαι πολύ συνοπτικός πάντως στον χαιρετισμό μου.

Ο Κώστας Βουτσάς, εκτός από το μεγαλύτερο προσόν του, που είναι να είναι απόφοιτος του Σχολείου μας, είναι και ένας ηθοποιός φτιαγμένος από γνήσια λαϊκή στόφα, διέπεται από μία αμεσότητα λόγου, από μία εκφραστική ευφράδεια αλλά όχι φλυαρία, από μία πληθωρική κινητικότητα, από μία μεγάλη ερμηνευτική ευχέρεια, από μία εφευρετική παραστατικότητα.

Ο Κώστας Βουτσάς δεν ήταν ποτέ το πρότυπο του σταρ του ερωτικού πάθους της εποχής του. Κατά βάση τους σατύριζε και τους ειρωνεύονταν αυτούς τους ήρωες ως καρικατούρα τους. Ο Κώστας Βουτσάς ανήκει στους αντιήρωες, όπου προέχει η αφέλεια, η αθωότητα, το αίσθημα της οικειότητας, της κοινωνικής θαλπωρής. Οι ρόλοι του είναι κατά κόρον εκείνοι του θύματος και του αποδιοπομπαίου τράγου. Δημιουργεί μία γλαφυρή σύγχυση πάντα, μεταξύ της αστειότητας και της τραγικότητας, μεταξύ του τρυφερού αυτοσαρκασμού και του υποκριτικού ηθικοπλαστικού λόγου.

Ο Κώστας Βουτσάς ερμήνευσε πικάντικα και φαιδρά πρόσωπα, αλλά πάντα διατήρησε ένα μέτρο στη χάραξη της ανθρώπινης συμπεριφοράς, με περιορισμένες εκρήξεις σπασμωδικότητας και με μία τρυφερότητα λαϊκή που συνεπαίρνει και συγκινεί. Ο Κώστας Βουτσάς δημιούργησε με το ένστικτό του και προσέφερε μία διαχρονική κοινωνική ευθυμία, απέναντι σε ένα διαχρονικό κοινό, με γούστα και κριτήρια που μεταβάλλονταν διαρκώς κατά τη διάρκεια της υπερεξηκονταετούς θητείας του στο θέατρο, στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση, αφού μεταβάλλονταν και οι γενεές των θεατών και θαυμαστών του.

Ο Κώστας Βουτσάς όμως, είναι μία πολυσχιδής προσωπικότητα. Δεν είναι μόνον ο κωμικός Βουτσάς. Ο άνθρωπος για του οποίου το υποκριτικό στίγμα γράφτηκαν ειδικοί ρόλοι από σεναριογράφους της μεταπολεμικής φαρσοκωμωδίας, υπήρξε ικανότατος και σε άλλου ύφους παραστάσεις, όπου υποδύθηκε με μεγάλη επιτυχία και ρόλους εγκεφαλικούς. Δεν είναι τυχαίο το 1^ο βραβείο του φεστιβάλ κινηματογράφου το 1984 για την ταινία του Βασίλη Βαφέα «Ο έρωτας του Οδυσσέα», ή οι «Θεσμοφοριάζουσες» το 1985 στο Ηρώδειο, ή η τηλεταινία Κρουαζιέρα στον Παράδεισο» του Παύλου Τάσιου το 1986. Υπηρέτησε ως λαοφιλής πρωτοκλασάτος κωμικός, τον Αριστοφάνη, τον Μολιέρο και όχι μόνον. Τα λόγια του Βασίλη Βαφέα για τον Βουτσά, νομίζω τα λένε όλα: «Ο λόγος του Βουτσά είναι το κορμί του και το κλειδί στην ερμηνεία του είναι η κίνησή του».

Ο Κώστας Βουτσάς χάρισε άφθονο γέλιο στον κόσμο, σε εποχές που όχι μόνο το γέλιο, αλλά ούτε ακόμη και το χαμόγελο δεν περίσσευε. Και ο κόσμος του έδωσε ως αντίδωρο, το πηγαίο του χειροκρότημα και την αγάπη του.

Τελικά όμως κύριε Κώστα Βουτσά, καταφέρατε κάτι πολύ δύσκολο. Καταφέρατε να μην σας αγαπάμε επειδή μας κάνετε να γελάμε, ούτε μας κάνετε να γελάμε, επειδή σας αγαπάμε. Μας κάνετε να νοιώθουμε ότι είστε ένας δικός μας άνθρωπος, ένα πολύ οικείο μας πρόσωπο, ένας δικός μας αγαπητός συγγενής.

Καταφέρατε να μας κάνετε καί να σας αγαπάμε καί να γελάμε.

Κι αυτό είναι νομίζω μια μεγάλη καταξίωση σε μια εποχή, όπου όλα είναι εφήμερα και αναλώσιμα. Εκεί όπου η μνήμη δεν περισσεύει για κανέναν, εσείς έχετε αποτυπωθεί ανεξίτηλα στη μνήμη του κόσμου, έχετε περάσει πλέον στη σφαίρα του κλασσικού, εκεί όπου κανείς δεν σας ξεχνάει και κανείς δεν θα σας ξεχάσει ποτέ.